Milyonçu Hacı Zeynalabdin Tağıyevin qızı Sara xanıma ithaf
Milyonçunun “yoxsul” qızı
Hakimlər əvvəlcə saymayıb bizi
Sonradan verirlər qiymətimizi…
Biz ucuz oluruq,
Qəbrimiz əziz.
Dəfn mərasimi neçə şirin söz,
Neçə odlu nitqlə çıxış edirlər,
“Milli borclarını verib “əyanlar”.
Sonra təşəxxüslə çıxıb gedirlər.
Mərhum əziz olur ancaq bircə gün.
Sonra yadlarmdan çıxır büsbütün,
Qəbir də, qəbirdə adsız yatan da.
Sənin fəlakətin sığmayır sözə:
Acı təhqirlərə sən dözə-dözə
Köhnə çantan dolu sənədlər ilə
Hey qışı, yazı,
Min-min qapı açdın, ey vətən qızı!
Çox sərt üzlər gördün, sözlər eşitdin,
Atanın haqqını dananlar ilə
Sən qəhrəman kimi döyüşə getdin.
Saçların ağardı,
Belin büküldü,
Üstünə nə qədər sərsəri güldü.
Qəbul otaqları qarşısında sən
Oturub aylarla qəbul gözlədin.
Ədalət hökmünü verəcək, dedin
Ədalət özü də onda qan qusdu,
Zindanlar güncündə o da məhbusdu.
Gah qəbul etdilər səni salamsız,
Oldular dediyin sözə inamsız.
Atdılar üstünə sənədlərini
Dedilər: – Sən kimsən, bil öz yerini
Milyonçu qızısan, bir utan barı,
Dərin basdırmışıq milyonçuları.
Danışdın, sözünü dinləmədilər,
Hara getdinsə də yox-yox dedilər,
Hakim aqil olsa el dolandırar,
Nadanı milləti oda yandırar.
O zaman danıldı nə qədər haqlar,
“Stol ağaları” bizim qorxaqlar
Atanın haqqım belə dandılar,
Əliqanlılara çox inandılar
Elə ki dövranın hökmü dəyişdi,
O əliqanlılar zirvədən düşdü
Çıxdı əsarətdən yazıq insanlar,
Çıxdı “qadağandan adlar, ünvanlar”
Dar gündə xalqına kömək olanlar
Tanındı kim imiş milyonçu atan,
Yetmiş il torpaqda o adsız yatan
Ey əzablar çəkmiş qəhrəman qadın!
Bunu eşidəndə güldün, ağladın.
Sevincdən ağzmda titrədi dilin,
Sənin dərdlərini unutmaz elin.
Xanım doğulmuşdun sən doğulanda,
Öldün xanım kimi yenə son anda.
Yoxsulluq hissini heç duymadın sən
Cünki zənginlərdən zengindin mənən
O zəngin ruhuna min rəhmət sənin!
Unutmaz heç zaman səni vətənin.
Qəbrinin üstünü güllər bəzəyir,
O sərtüzlülər yox, ellər bəzəyir.
1992